Aangekomen in London
Door: Danielle van der Heide
Blijf op de hoogte en volg Danielle
08 Januari 2017 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Beste lezers,
Zoals beloofd het vervolg van onze aankomst in London:
Na een korte vlucht van iets meer dan 40 minuten vliegen we het luchtruim van Engeland in. Daar ligt London, helaas is het helemaal donker en zien we niet heel veel. Zo af en toe duikt ergens een lichtje op. Ook de vleugel, die je door het raam kunt zien maakt het uitzicht niet bepaald beter. Op onze originele vlucht hadden we extra beenruimte, maar op deze vlucht is dat ingewisseld voor irritante Japanners op de stoel achter ons, een zwetend en stinkende man voor ons en geen uitzicht.
London City Airport
Gearriveerd, Sarah en ik stappen het vliegtuig uit en worden gegroet door de koude wind in London. Nog even legitimeren en we kunnen doorlopen. Het eerste dat we zien zijn zwaar bewapende mannen die patrouilleren. Dit geeft een veilig, maar ook een onveilig gevoel op hetzelfde moment. Met 'mixed feelings' lopen Sarah en ik door naar de bagageband. Koffer na koffer komt langs, na ongeveer 30 minuten heeft iedereen zijn koffer en staan Sarah en ik nog trouw te wachten tot onze koffers verschijnen. Na een paar minuten geven we de hoop op en lopen we naar de informatiebalie. Als we vertellen wat er aan de hand is begint de vrouw vriendelijk te knikken en alles te noteren. We hoeven alleen onze gegevens achter te laten en onze koffers staan morgen op de stoep zegt ze. Fijn, koffer kwijt dat kan er ook nog wel bij.
Het is laat en we hebben nog geen avondeten gehad. Sarah en ik besluiten om wat eten te halen op het vliegveld. Twee kleine broodjeszaken zitten naast elkaar. Beide restaurants hebben hetzelfde te bieden. We gaan zitten en nemen wortelsoep met een broodje erbij. Dat gaat er wel in na een lange en frustrerende dag. We hadden geen tijd om foto's te maken en waren daar eigenlijk ook gewoon te moe voor.
Na het eten besluiten we met de taxi naar ons verblijf te reizen. We hebben beide nog niet eerder in een taxi gezeten, maar voor alles is een eerste keer! We pinnen geld en houden een taxi aan. "Please get in de cab, I'll start driving' Eeehm, oké. Sarah en ik wisselen een blik en stappen in de taxi, nog voordat Sarah het adres kan doorgeven begint de man de rijden. Sarah en ik proberen de man uit te leggen waar we verblijven. 6 Cranbourne Rd. London, maar dat is niet genoeg volgens de man. Volgens hem zijn daar tientallen van in London. Het volledige adres en de postcode is nodig. De deuren gaan op slot en hij stapt op het gas. We zijn onderweg. De weg is hobbelig en de taxichauffeur rijdt gewoon door. Als we de man vragen hoe lang we nog ongeveer onderweg zijn antwoord hij niet. Sarah en ik wisselen een bezorgde blik. We schreeuwen bijna, maar wat we ook doen de chauffeur antwoord niet. De verwarming slaat aan en het wordt heel warm in taxi. Met klotsende oksels zitten we achterin de taxi en we hebben geen idee of deze man wel het juiste adres heeft. We zitten ongeveer een uur in de taxi en we hebben uitzicht op de teller. De teller stijgt heel snel en we weten niet of we het gaan halen met het gepinde bedrag. Vijftien minuten later en we komen aan bij de B&B in Cranbourne Rd.
De eerste nacht slapen was niet leuk. Geen pyjama en tandenborstel omdat deze in de koffers zaten die nog niet gebracht waren. Ik voelde me vies en ik kon niet slapen, maar gelukkig hebben we de eerste nacht overleefd.
Inmiddels is de koffer wel gebracht en hebben we onze spullen weer. De eerste week is begonnen.
Zoals beloofd het vervolg van onze aankomst in London:
Na een korte vlucht van iets meer dan 40 minuten vliegen we het luchtruim van Engeland in. Daar ligt London, helaas is het helemaal donker en zien we niet heel veel. Zo af en toe duikt ergens een lichtje op. Ook de vleugel, die je door het raam kunt zien maakt het uitzicht niet bepaald beter. Op onze originele vlucht hadden we extra beenruimte, maar op deze vlucht is dat ingewisseld voor irritante Japanners op de stoel achter ons, een zwetend en stinkende man voor ons en geen uitzicht.
London City Airport
Gearriveerd, Sarah en ik stappen het vliegtuig uit en worden gegroet door de koude wind in London. Nog even legitimeren en we kunnen doorlopen. Het eerste dat we zien zijn zwaar bewapende mannen die patrouilleren. Dit geeft een veilig, maar ook een onveilig gevoel op hetzelfde moment. Met 'mixed feelings' lopen Sarah en ik door naar de bagageband. Koffer na koffer komt langs, na ongeveer 30 minuten heeft iedereen zijn koffer en staan Sarah en ik nog trouw te wachten tot onze koffers verschijnen. Na een paar minuten geven we de hoop op en lopen we naar de informatiebalie. Als we vertellen wat er aan de hand is begint de vrouw vriendelijk te knikken en alles te noteren. We hoeven alleen onze gegevens achter te laten en onze koffers staan morgen op de stoep zegt ze. Fijn, koffer kwijt dat kan er ook nog wel bij.
Het is laat en we hebben nog geen avondeten gehad. Sarah en ik besluiten om wat eten te halen op het vliegveld. Twee kleine broodjeszaken zitten naast elkaar. Beide restaurants hebben hetzelfde te bieden. We gaan zitten en nemen wortelsoep met een broodje erbij. Dat gaat er wel in na een lange en frustrerende dag. We hadden geen tijd om foto's te maken en waren daar eigenlijk ook gewoon te moe voor.
Na het eten besluiten we met de taxi naar ons verblijf te reizen. We hebben beide nog niet eerder in een taxi gezeten, maar voor alles is een eerste keer! We pinnen geld en houden een taxi aan. "Please get in de cab, I'll start driving' Eeehm, oké. Sarah en ik wisselen een blik en stappen in de taxi, nog voordat Sarah het adres kan doorgeven begint de man de rijden. Sarah en ik proberen de man uit te leggen waar we verblijven. 6 Cranbourne Rd. London, maar dat is niet genoeg volgens de man. Volgens hem zijn daar tientallen van in London. Het volledige adres en de postcode is nodig. De deuren gaan op slot en hij stapt op het gas. We zijn onderweg. De weg is hobbelig en de taxichauffeur rijdt gewoon door. Als we de man vragen hoe lang we nog ongeveer onderweg zijn antwoord hij niet. Sarah en ik wisselen een bezorgde blik. We schreeuwen bijna, maar wat we ook doen de chauffeur antwoord niet. De verwarming slaat aan en het wordt heel warm in taxi. Met klotsende oksels zitten we achterin de taxi en we hebben geen idee of deze man wel het juiste adres heeft. We zitten ongeveer een uur in de taxi en we hebben uitzicht op de teller. De teller stijgt heel snel en we weten niet of we het gaan halen met het gepinde bedrag. Vijftien minuten later en we komen aan bij de B&B in Cranbourne Rd.
De eerste nacht slapen was niet leuk. Geen pyjama en tandenborstel omdat deze in de koffers zaten die nog niet gebracht waren. Ik voelde me vies en ik kon niet slapen, maar gelukkig hebben we de eerste nacht overleefd.
Inmiddels is de koffer wel gebracht en hebben we onze spullen weer. De eerste week is begonnen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
